Burası Sinan mahallesi…

Sinanın yollar boyu uzanan hikayesinin, adım adım, sokak sokak anlatıldığı yer…

Duvarlar vardır, her şeye rağmen duyabilmek için o duvarların söyleyemediklerini, zarı yırtıp zihindeki duvarı kaldırmak gerekir; duvarla aranda olan esas duvarları… Umutla ve emekle örülen duvarlar, yaşlanmış duvarlar, içine koku, neşe, hüzün sinen duvarlar… İşte Koca Sinan’ın bütün hikayesi buradadır. Dokunmayı, dinlemeyi, izlemeyi, Anadolu’nun birçok yerinde bizlere başka şeyler anlatmaya çalışan o duvarların dilinden anlamayı başarabilirsek o zaman insanlara bugün, burada Sinan’ı, Mimar Sinan’ı, Yurttaş Sinan’ı, Çocuk Sinan’ı anlatmayı becerebilirdik.

Bir sokaktan sızıyorsunuz kütleye doğru, alçaklı yüksekli duvarlar eşliğinde… Ağırnasın o yerel mahalle dokusu, o naif, alçakgönüllü ama ağır başlı duruşu, doğum heyecanını yüklüyor içinize, Sinan’ın doğduğu sokakları anlatırcasına oradalar. Sonra genişçe bir mekana düşüyorsunuz. Tüm o sokakları geride bırakarak. Ah Koca Sinan! Mahareti, yükü omuzlarından büyük, usta Sinan…

Hemen önünde bir avlu, sonra yaşlı bir ağaç, sahiplenmiş tüm müzeyi, gölgesinde bir su akıyor, ‘Suna’ çeşmesi… Ağaç suyla buluşmuş bu sefer, Sinan’ın Suna’yla buluştuğu meydan çeşmesinde gibi…

‘’…Sinan’ın her yaptığı çeşmeden suları akıttığı vakit, Suna’nın oraya gelmesini özlemiştir…’’ Bu özlemi dindirmeye çalışır gibi su akar akar akar…

Burası Sinan mahallesi…

Sinanın yollar boyu uzanan hikayesinin, adım adım, sokak sokak anlatıldığı yer…

Duvarlar vardır, her şeye rağmen duyabilmek için o duvarların söyleyemediklerini, zarı yırtıp zihindeki duvarı kaldırmak gerekir; duvarla aranda olan esas duvarları… Umutla ve emekle örülen duvarlar, yaşlanmış duvarlar, içine koku, neşe, hüzün sinen duvarlar… İşte Koca Sinan’ın bütün hikayesi buradadır. Dokunmayı, dinlemeyi, izlemeyi, Anadolu’nun birçok yerinde bizlere başka şeyler anlatmaya çalışan o duvarların dilinden anlamayı başarabilirsek o zaman insanlara bugün, burada Sinan’ı, Mimar Sinan’ı, Yurttaş Sinan’ı, Çocuk Sinan’ı anlatmayı becerebilirdik.

Bir sokaktan sızıyorsunuz kütleye doğru, alçaklı yüksekli duvarlar eşliğinde… Ağırnasın o yerel mahalle dokusu, o naif, alçakgönüllü ama ağır başlı duruşu, doğum heyecanını yüklüyor içinize, Sinan’ın doğduğu sokakları anlatırcasına oradalar. Sonra genişçe bir mekana düşüyorsunuz. Tüm o sokakları geride bırakarak. Ah Koca Sinan! Mahareti, yükü omuzlarından büyük, usta Sinan…

Hemen önünde bir avlu, sonra yaşlı bir ağaç, sahiplenmiş tüm müzeyi, gölgesinde bir su akıyor, ‘Suna’ çeşmesi… Ağaç suyla buluşmuş bu sefer, Sinan’ın Suna’yla buluştuğu meydan çeşmesinde gibi…

‘’…Sinan’ın her yaptığı çeşmeden suları akıttığı vakit, Suna’nın oraya gelmesini özlemiştir…’’ Bu özlemi dindirmeye çalışır gibi su akar akar akar…